Wydawać by się mogło, że ta płaska, pszenna bułka należy do włoskiej tradycji od wieków. Że ciabattą wycierał sos z talerza Garibaldi, a może zagryzali nią plaster sera nawet Borgiowie. Nic bardziej mylnego: płaska bułka o nazwie ciabatta – co po włosku oznacza „kapeć” – powstała w 1982 roku, a jej twórcą był pewien były kierowca rajdowy.

Kiedy Arnaldo Cavallari opuścił świat sportowej rywalizacji, rozpoczął karierę piekarza. Nie chciał być jednak piekarzem byle jakim: zagłębiał się we włoską i europejską tradycję w poszukiwaniu czegoś nowego, co rozsławiłoby na świecie jego miasteczko Adria. Poznał, między innymi, legendę francuskiego piekarnictwa Raymonda Calvela (to od niego pieczenia we francuskim stylu uczyła się słynna Julia Child), który dzielił się z nim tajemnicami idealnej bagietki.

No właśnie: kuchni włoskiej groziła dominacja obcego, francuskiego specjału, niemal wszędzie można już było kupić kanapki na bagietkach. Włosi, kulinarni patrioci par excellence, postanowili działać – i tak, jak nutella była odpowiedzią na atak amerykańskiego masła orzechowego, tak ciabatta miała pokonać bagietkę.

Wymyśliłem nową ciabattę – mówił z dumą Cavallari brytyjskiemu Guardianowi. – Użyłem bardzo miękkiego, mokrego ciasta o wysokiej zawartości wody. Oczywiście to najlepszy chleb. (…) Bardzo się cieszę, że jest taki dobry, że stał się wszędzie tak popularny. Ale kiedy go wymyśliłem, spojrzałem na niego i pomyślałem: ‚Jak by go tu nazwać?’. Pomyślałem, że trochę przypomina kapeć, pomyślałem więc ‚ciabatta’.

The Secret Life of Ciabatta, „The Guardian”, 30.04.1999

Wielka kariera niepozornej buły zaczęła się, kiedy w 1985 roku Marks & Spencer wprowadził ciabattę do swojej oferty w Wielkiej Brytanii. Był to na wyspach czas odkrywania nowej, nieco jeszcze egzotycznej włoskiej kuchni – oliwa z oliwek, pomidory w puszce, ocet balsamiczny czy mozzarella nie były jeszcze wcale oczywistościami, a ciabatta szybko dołączyła do nich jako jeden z symboli kulinarnego dolce vita. Stany Zjednoczone poznały ciabattę dwa lata później dzięki Orlando Bakery z Cleveland. Włoscy piekarze pojechali tam, by pracować nad przepisem na świeży, a później też mrożony chleb.

I tak oto powstało „tradycyjne włoskie pieczywo”.