Znany również pod nazwą „czarny las” lub „black forest”, ten pochodzący z Niemiec tort to cudowna kombinacja wiśni w alkoholu, czekolady i śmietany.

Niemiecki historyk sztuki, pisarz i mecenas Carl Fredrich Von Rumohr pisał w 1822 roku w swoim traktacie o tradycyjnej sztuce kulinarnej Geist der Kochkunst:

W wielu niemieckich miastach, na ruinach prawdziwej sztuki domowego gotowania powstały cukiernicze „fabryki”. Widziałem wyłaniające się z nich ciasta złożone z warstw kwaśnych owoców, wanilii, pasty migdałowej, konfitur i mdłej słodyczy.

Von Rumohr dowodził tym samym obecności w pierwszych dekadach XIX wieku w Niemczech warstwowych ciast i tortów, a także popularności profesjonalnych cukierni, których sam – jako zwolennik gotowania domowego i tradycyjnego – był raczej przeciwnikiem. Tort szwarcwaldzki w formie, jaką dziś znamy, podobnie jak inne środkowoeuropejskie torty takie jak Frankfurter Kranz, Prinzregententorte, węgierski tort dobosa czy austriacki tort sachera – jest dziełem zawodowych cukierników, choć czerpiących czasem z tradycyjnych kombinacji smaków. Tak jak w tym przypadku.

Tradycyjnym deserem z górskiego regionu Schwarzwald w południowo-zachodnich Niemczech, słynącego także jako ojczyzna szynki szwarcwaldzkiej, były najpewniej kandyzowane wiśnie ze śmietaną i tradycyjną wiśniową wódką Kirschwasser. Ten wytwarzany z wiśni alkohol w odróżnieniu od polskiej wiśniówki jest przezroczysty i niesłodki, a od pierwszych dekad XIX wieku produkuje się go także w Alzacji, północnych Włoszech i Szwajcarii, gdzie bywa wykorzystywany do podbicia smaku fondue.

Wedle jednej z wersji historii pochodzenia tortu smaki te wykorzystał cukiernik Josef Keller, który ponoć jako pierwszy Kirschwasserem nasączył czekoladowy biszkopt, przykrył go masą wiśniową i bitą śmietaną, a powstałe w ten sposób ciasto (według jego przepisu spisanego w roku 1927 i przechowywanego w Schwarzwälder Freilichtmuseum Vogtsbauernhof składało się ono z jednej tylko warstwy) zaserwował w 1915 roku w Café Agner w Bad Godeserg (dziś to przedmieścia Bonn). Archiwista Udo Rauch zajmujący się historią Tübingen twierdzi z kolei, że prawdziwym wynalazcą tortu był lokalny cukiernik Erwin Hildenbrand z Café Walz. Według niektórych źródeł nazwa ciasta i sposób jego dekoracji zainspirowane zostały tradycyjnym kostiumem kobiet z okolic Szwarcwaldu, a konkretnie noszonym przez nie charakterystycznym kapeluszem z czerwonymi pomponami o nazwie Bollenhut.

Tak czy inaczej, kombinacja wiśni w alkoholu, śmietany i czekolady stała się popularna na całym świecie nie tylko w formie tortu z na biszkoptowych blatach, ale też jako smak sernika, lodowych deserów, muffinów, etc. W Stanach Black Forest Cake Day przypada 28 marca.